دوازدهم ربیع الاول، روز ولادت پیامبر اکرم (ص) به روایت اهل سنت تا هفدهم ربیع الاول، روز ولادت آن حضرت به روایت شیعیان جهان «هفتهی وحدت» نام گذاری شده است.
یکی از زیباترین و والاترین واژهها، واژهی وحدت و برادری است. برادری و وحدتی که پیامبر اکرم (ص) در استمرار رسالت دیگر انبیای الهی برای جوامع بشری به ارمغان آورد. پیامبراعظم (ص) مهاجران و انصار را به میثاق اخوت و عقد برادری فرا خواند و بدین سان گلبانگ وحدت نخستین بار در فضای مدینه طنین افکند و دل و جان قرون و اعصار را نوازش داد و عطر دل انگیز آن مسلمانان را مدهوش خویش ساخت.
اهمیت «وحدت» با توجه به وضعیت و مقتضیات داخلی کشورهای مسلمان و فضای بین المللی حاکم بر روابط این کشورها، هر روز بیش از گذشته احساس میشود. موضوع همگرایی میان کشورهای اسلامی به لحاظ تاریخی پیشینهای طولانی دارد. چنان که مفاهیم و الفاظی همچون امت واحده، دارالاسلام، وحدت اسلامی، اتحاد اسلامی، امت محمدیه، جهان اسلام، در نظریات متفکران جهان اسلام سابقهای طولانی دارند.
لزوم وحدت بین مسلمین در عصر کنونی با توجه به علل ساختاری و معرفتی و سیاسی بسیار افزایش یافته است. چون در عصر جهانی شدن نقش فرهنگ و هویت بسیار با اهمیت است و از نظر متفکران، رویارویی کنونی به تقابل فرهنگی تبدیل شده است، تقابلی که روز به روز بر وسعت و ابعاد آن افزوده میشود.
